تفاوت UML و BPMN

زمان تقریبی مطالعه: 2 دقیقه

UML مخفف واژه‌های Unified Modeling Language و BPMN مخفف واژه‌های Business Process Modeling Notation می‌باشد. UML برای مدلسازی نرم‌افزارها و BPMN برای مدلسازی فرآیندها کاربرد دارد. در این مقاله می‌خواهیم به بررسی این دو زبان پرداخته و کاربرد آنها را درخصوص مدلسازی فرایندها و روال‌های کاری سازمان مورد بررسی قرار دهیم

در این مقاله به سوالات زیر پاسخ داده خواهد شد.

۱- برای مدلسازی فرآیندهای سازمان از UML استفاده کنیم یا BPMN؟
۲- توانایی کدام زبان در مدلسازی فرآیندها و روالهای کاری سازمان بیشتر است؟
۳- چرا BPMN را بهترین و ساده‌ترین زبان مدلسازی در حوزه فرآیند می‌دانند؟

تفاوت UML و BPMN

• UML یک زبان قدرتمند مدلسازی است که توسط مهندسی نرم‌افزار برای مدلسازی و ساخت نرم‌افزار کاربرد فراوانی دارد.
• UML نمودارهای متنوعی را برای مدلسازی بکار می‌گیرد.
• نمودارهای UML در دو گروه «نمودارهای رفتاری» و «نمودارهای ساختاری» طبقه‌بندی می‌شوند.
• UML برای ایجاد درک صحیح از مدل، بکارگیری چند نمودار را برای توصیف پیشنهاد می‌نماید.
• UML برای بکارگیری عمومی در مدلسازی هرگونه نرم‌افزاری، طراحی شده است و دامنه گسترده‌ای را شامل می‌شود.
• UML برای مدلسازی نرم‌افزار طراحی شده است و نه مدلسازی فرایند. ساخت نرم‌افزار حوزه وسیعی را شامل می‌شود که بکارگیری آن در حوزه فرآیند علاوه برای ایجاد پیچیدگی، باعث انحراف از تمرکز برروی فرآیند و کارایی فرآیند می‌گردد.

اما:

• BPMN زبانی تخصصی برای مدلسازی فرایند می‌باشد.
• BPMN توانایی دارد در یک نمودار بجای چند نمودار، فرایند و حالات مختلف آنرا ترسیم نماید.
• BPMN تصویر کامل و جامعی از فرایندها را با نمادهای تعبیه شده در آن ارائه می‌کند.
• فرایندهای مدل شده با BPMN برای مخاطبان سازمانی قابل درک است؛ اما UML را فقط مهندسین نرم‌افزار می‌توانند درک نمایند.

بیشتر بدانید: تفاوت BPM و BPMN و BPMS چیست؟

تفاوت بزرگ بعدی این دو زبان، در Patternهاست. هر Pattern مفهوم خاصی را معرفی می‌نماید. بعنوان مثال برای اینکه نشان دهیم برای انجام یک فعالیت در فرآیند می‌بایست ۲ ساعت منتظر بمانیم با یک نماد ساده در BPMN قابل توصیف است. اما در UML این مفهوم با بکارگیری چند نمودار مربوطه قابل توصیف می‌باشد. BPMN تمام الگوها و حالات فرآیندی در سازمان را پشتیبانی می‌نماید.

یک تفاوت بزرگ دیگر، قابلیت پشتیبانی نرم‌افزارهای گردش کار و نرم‌افزارهای مدیریت فرآیند از زبان BPMN است. زبانهای برنامه نویسی قابلیت استفاده از UML را دارند درصورتیکه موتورهای جریان کار با زبان BPMN کار می‌کنند.

بصورت خلاصه می‌توان گفت:

• • BPMN یک زبان تخصصی برای مدلسازی فرآیند می‌باشد و توانایی بسیار بالایی در مدلسازی فرایند نسبت به UML دارد.
  • UML بیشتر برای مدلسازی نرم‌افزار کاربرد دارد و نه فرآیند.
  • BPMN از الگوهای سازمانی (Patterns) پشتیبانی می‌نماید اما UML چنین قابلیتی را تدارک ندیده است.
  • BPMN قابلیت تبدیل به استاندارد BPEL و بکارگیری در نرم‌افزارهای BPMS را دارد. به دیگر سخن نرم‌افزارهای BPMS توانایی دارند فرایندهای مدل شده با BPMN را به اجرا درآورند.

از اینرو بهترین زبان مدلسازی فرایندهای سازمانی، BPMN می‌باشد.